Испраќањето патници на Марс ќе бара од научниците и инженерите да надминат голем број технолошки и безбедносни пречки. Еден од нив е сериозниот ризик што го претставуваат честичките од зрачењето на сонцето, далечните sвезди и галаксиите.

Одговорот на две клучни прашања ќе помогне многу да се надмине таа пречка: Дали зрачењето на честичките би претставувало премногу сериозна закана за човечкиот живот во текот на кружното патување до црвената планета? И, дали самиот тајминг на мисијата на Марс може да помогне да се заштитат астронаутите и леталото од зрачењето?

Во новата статија објавена во рецензираното списание Space Weather, меѓународен тим на вселенски научници, вклучително и истражувачи од UCLA, одговараат на тие две прашања со „не“ и „да“.

Односно, луѓето треба да можат безбедно да патуваат до Марс и назад, под услов вселенското летало да има доволно заштита и патувањето да биде пократко од приближно четири години. И времето на мисијата на Марс навистина би направило разлика: Научниците утврдија дека најдобро време за летот да ја напушти Земјата ќе биде кога сончевата активност е на својот врв, позната како сончев максимум.

Пресметките на научниците покажуваат дека би било можно да се заштити вселенското летало поврзано со Марс од енергични честички од сонцето, бидејќи за време на соларниот максимум, најопасните и најенергичните честички од далечните галаксии се отклонуваат со зголемената сончева активност.

Патување со таква должина би можело да се замисли. Просечниот лет до Марс трае околу девет месеци, така што во зависност од времето на лансирање и расположливото гориво, веројатно е човечката мисија да би можела да стигне до планетата и да се врати назад на Земјата за помалку од две години, според Јуриј Шпритс, истражувач на UCLA, геофизичар и коавтор на трудот.

„Оваа студија покажува дека иако зрачењето во вселената наметнува строги ограничувања за тоа колку може да биде тешко вселенското летало и колку е потребно време за лансирање, и колку тоа да претставува технолошка тешкотија за човечка мисија на Марс, таквата мисија е остварлива“, рече Шпритс, кој исто така е шеф на вселенска физика и вселенско време во Истражувачкиот центар за геонауки GFZ во Потсдам, Германија.

Истражувачите препорачуваат мисија не подолга од четири години, бидејќи подолго патување може да ги изложи астронаутите на опасно висока количина на радијација за време на кружното патување – дури и под претпоставка дека тие заминале кога е релативно побезбедно отколку во друго време. Тие, исто така, известуваат дека главната опасност за таков лет би биле честичките однадвор од нашиот Сончев систем.

 

Извор: Science Daily