Во свет каде вештачката интелигенција секојдневно напредува, нов чекор што ја брише границата меѓу човечкото и машинското го презеде австралискиот стартап Cortical Labs. Тие неодамна го претставија CL1, првиот комерцијален биохибриден компјутер што користи живи човечки мозочни клетки – неврони, интегрирани со традиционален силиконски хардвер.

Што претставува CL1?

CL1 е систем што користи “мозочни органоиди” – минијатурни структури изведени од човечки стволни клетки, кои имаат својства на живи невронски мрежи. Овие клетки се одгледуваат во лабораториски услови, потопени во хранлива течност и се поврзуваат со електронски чипови кои ги следат и стимулираат нивните електрични импулси.

Овие “мозочни компјутери” имаат способност да учат, слично како човечкиот мозок, преку невропластичност – процес при кој врските меѓу невроните се зајакнуваат или ослабуваат во зависност од искуството.

Како функционира?

Компјутерот испраќа електрични сигнали до невроните, кои реагираат и испраќаат сопствени сигнали назад. Со текот на времето, овие клетки учат да препознаваат обрасци, одговараат на одредени стимуланси и дури можат да играат едноставни игри – како Pong, што беше демонстрирано во еден од нивните експерименти.

Овој принцип на интеракција помеѓу биолошкиот и вештачкиот интелект нуди нови можности за развој на алгоритми, симулација на болести, па дури и напредни форми на вештачка интелигенција.

Потенцијална примена

Медицински истражувања – симулирање на невродегенеративни болести како Алцхајмер.

Тестирање на лекови – без потреба од експерименти врз животни.

Нови архитектури за ИИ – кои можат да комбинираат биолошка и машинска логика.

Брзо учење и адаптација – што го надминува традиционалниот хардвер.

Етички предизвици

Како што CL1 го приближува човечкиот мозок до компјутерската технологија, се поставуваат прашања:

Дали овие клетки имаат “свесност”?

Како да се регулираат таквите технологии?

Каде е границата меѓу животот и машината?

Што следува?

Cortical Labs веќе ги отвори вратите за научни институции и компании ширум светот да го користат CL1. Очекувањата се дека до 2030 година биохибридните компјутери ќе играат клучна улога во медицината, истражувањата и дури и секојдневните уреди.

Заклучок

CL1 не е само научна иновација – тој претставува филозофски пресврт во тоа што значи да се биде “интелигентен”. Комбинирањето на човечки мозочни клетки со силикон може да не однесе во нова ера каде компјутерите не само што размислуваат – туку и учат и чувствуваат на човечки начин.